ojacież pierdziele.

Przez cały wykład chodziły dzisiaj za mną michałki, więc w przerwie wyskoczyłam na zakupy, załadowałam garść do reklamówki, a chwilę potem przymarzałam gdzieś do ławki w opustoszałym parku i smarowałam sobie buzię czekoladą. Bladosinymi palcami zdołałam jeszcze sięgnąć do torebki po odmóżdżającą gazetę, jednak nie chcąc dłużej nadwyrężać moich trupio zimnych dłoni, schowałam je do kieszeni, badając wzrokiem okładkę pisma.

"Kocham gwiazdkę !" - krzyczy do mnie Agnieszka Popielewicz z wyjustowanego tytułu. 

A kto nie kocha ? 

Biały puch, pachnąca choinka, dzwoneczki, radosne kolędowanie.

 U kogo wigilia wygląda w ten sposób ?

 Idę o zakład, że na stole będzie znienawidzony kompot z suszu, jodła lekko przekrzywiona, a karp trochę 'mułowaty'. Mama dostanie nerwicy natręctw, dziadek pociągnie temat swojej pracy sprzed 20 lat, a któryś w wujków poruszy kwestię rozmiaru mojego biustu. Tegoroczne święta nie będą się różniły niczym od nastu poprzednich, a i tak to właśnie wigilia trzyma mnie teraz przy życiu. 

Babeczka z metodyki ponoć przydzieliła wszystkim tematy do opracowania. Otwieram plik, szukam siebie na liście, a przy nazwisku "Zarządzanie sobą w czasie". Parskam śmiechem, rzucając spojrzenie na nietkniętą książkę z matematyki.. W piątek kolokwium. Ostatnie już z całego maratonu, więc optymistyczna jestem. W sumie chcę to po prostu mieć za sobą, znowu po miesiącu wpaść do domu i cieszyć się, że mikołajki, że mama, że tata, że brat przytuli, a radosne 'kocham cię' rzucone na powitanie znowu ściśnie mnie za gardło. Uwielbiam o tym myśleć, a co dopiero tam być.

tak czy siak matmę trzeba ruszyć, więc krótko, o niczym,

a pytanie "kiedy ja to wszystko zrobię ?"  nie ma znaczenia

byle do świąt, choć na wariackich papierach jak zawsze :)

one republic - something i need


babskie andrzejki po drodze, może wrocław jeszcze w grudniu...
bloga wskrzesić należy.
Na domniemanych do końca listopada zapraszam, bo pisuję:
http://domniemanie-genialni.blogspot.com/