Pani profesor, co z tą domówką ?

To co się dzieje naprawdę nie istnieje

....Więc nie warto mieć niczego, tylko karmić zmysły.

 

Przez 12 lat początek września wyglądał tak samo:

biel z domieszką granatu, poranne naciąganie rajstop  

i ta melancholia po skończonych wakacjach,

jednocześnie łącząca się z podekscytowaniem powrotu do szkoły.

Szkoły do której teraz już nie idę, w której nie będę tęsknić za wolnym

i patrzeć mimowolnie to na zegar, to na okno.

Zeszłoroczny koniec września łączył się jednak z jeszcze jedną ważną sprawą

-moją imprezą osiemnastkową.

 I jak tu cofać się do wydarzeń sprzed 12 lat, skoro ten rok wydaje się już tak odległy ?

Zachowania, poglądy, pomysły na życie, upodobania, zmartwienia i rzeczy, które mnie bawią.

Środowiska.

Rok razem z kolejnymi zmianami fryzur porwał z sobą tak wiele.

I nieopatrznie jestem tutaj.
Jakby przez przypadek, a jednak świadomie.

Jakby to wszystko co minęło, siedziało teraz na mojej dłoni,
bym spokojnie mogła się mu przyglądać

i oceniać.

I tegoroczny wrzesień przynosi mi skórę dziewiętnastoletniej studentki.

Wpadłabym na to 12 lat temu?

Będzie co ma być, już wiem, że stąd nie zwieję  

 Poczekam

i

Popatrzę.

...może zrozumiem więcej

Demi Lovato - This is me